FAKTY, WYDARZENIA:

• 1966 - oddanie do użytku 1000 mieszkania
• 1978 - wprowadza się 10-tysięczny lokator
• 1986 - spółzielnia dysponuje już 15 000 mieszkań

Z okazji obchodzonego 22 lipca Święta Odrodzenia w 1966 roku oddano do użytku 4-kondygnacyjny budynek przy ul. Racławickiej w Chorzowie-Batorym, na skraju kolonii ogródków działkowych "Nadzieja". Wprowadziło się do niego 45 rodzin. Wśród szczęśliwców, którzy otrzymali klucze do własnego M, znaleźli się państwo Wanda i Benon Kasafirowie. Przypadło im w udziale zostać lokatorami tysięcznego mieszkania w ChSM. Wydarzenie odnotowano w "Gońcu Górnośląskim" z 20 lipca z komentarzem: "Godzi się tu nadmienić, że właściwa, bardzo żywotna działalność Spółdzielni przypada dopiero na ostatnie 3-4 lata. O dalszym, spontanicznym rozwoju budownictwa świadczą dobitnie zamierzenia Spółdzielni, która już w przyszłym roku odda dwutysięczne mieszkanie, a do roku 1970 wybuduje 3 tysiące nowoczesnych mieszkań".

Rzeczywiście, na przestrzeni ostatnich kilku lat ChSM podwoiła swój dotychczasowy dorobek. Ale czas ogromnego skoku w ilości budowanych i oddawanych do użytku mieszkań Spółdzielnia miała jeszcze przed sobą. W ciągu następnych sześciu lat kolejne 2000 lokatorów wprowadziło się do nowych domów. W 1973 roku, roku 65-lecia ChSM, spółdzielnia posiadała już 3 134 mieszkania, a więc 9 razy więcej, niż wybudowała do 1939 roku, gdy każdy nowy dom, każde nowe mieszkanie było ogromnym sukcesem i powodem do radości.

Począwszy od drugiej połowy lat 60. następuje ogromna intensyfikacja zadań inwestycyjnych. ChSM buduje nowe osiedla - Kaliny, ks. J. Czempiela (zwane wówczas "XXV-lecia"), Różana-Gałeczki, budynki przy Krzyżowej, Podmiejskiej, Machy-Konarskiego.

W latach 1970-1975 ChSM zwiększa swoje zasoby o kolejne 65%. Staje się głównym inwestorem budownictwa mieszkaniowego w Chorzowie. Kontynuuje budowę osiedli robotniczych w Chorzowie-Batorym, wznosi w samym centrum miasta - osiedle "Irys", buduje osiedla Różana, Gałeczki, osiedle nazwane "Belojanisa" na terenie Klimzowca, zmienia oblicze starego osiedla "Pnioki", wznosząc tam zespół nowoczesnych budynków wielokondygnacyjnych i osiedle domków jednorodzinnych, buduje swe domy na osiedlu "Tysiąclecie" w Katowicach. W 1978 wprowadza się do spółdzielczego mieszkania 10-tysięczny lokator. Oddawanie nowych mieszkań następuje w takim tempie, że - choć ówczesna propaganda z lubością odnotowywała statystyczne sukcesy, ten jakby uszedł uwagi. W roku 75-lecia swojego istnienia (1983) Spółdzielnia posiadała już 13,5 tys. mieszkań, a kolejnych 8 tysięcy członków i kandydatów oczekiwało na przydziały.

Tak miało wg projektu wyglądać osiedle Belojanisa. Projekt nie został jednak w pełni zrealizowany. Na przełomie lat 80. i 90. nastąpiło załamanie się budownictwa spółdzielczego. W 1986 roku klucze do spółdzielczego mieszkania otrzymał 15-tysięczny lokator. Tego faktu również nikt nie nagłaśnia. Ale też i zmieniały się czasy.